Biskup Tadeusz Pieronek będzie miał „swój” skwer w Krakowie? Jest taki pomysł.
Prezydent Krakowa przekazał pod obrady Rady Miasta projekt uchwały, który zakłada nadanie imienia Biskupa Tadeusza Pieronka skwerowi znajdującemu się niedaleko Wawelu. Chodzi o działkę przy skrzyżowaniu ulic: Droga do Zamku, św. Idziego i Grodzkiej.
Z wnioskiem o nazwanie bezimiennego skweru zlokalizowanego na terenie Dzielnicy I Stare Miasto imieniem Biskupa Tadeusza Pieronka wystąpili: Senator Bogdan Klich oraz Rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie ks. prof. dr hab. Robert Tyrała. Jak czytamy w uzasadnieniu projektu uchwały, propozycja nadania imienia Biskupa Pieronka „uzyskała pozytywną opinię Zespołu ds. Nazewnictwa Komisji Kultury i Ochrony Zabytków Rady Miasta Krakowa oraz Instytutu Pamięci Narodowej”. Głównym celem tego działania jest „godne upamiętnienie postaci Biskupa Tadeusza Pieronka, który był postacią zasłużoną nie tylko dla Krakowa, ale i całej Polski”.
Decyzję w sprawie nadania nazwy skwerowi podejmie Rada Miasta Krakowa na najbliższej sesji.
Tadeusz Władysław Pieronek (ur. 24 października 1934 r. w Radziechowach, zm. 27 grudnia 2018 r. w Krakowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, kanonista, profesor nauk prawnych, biskup pomocniczy sosnowiecki w latach 1992–1998, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski w latach 1993–1998, rektor Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie w latach 1998–2004.
Urodził się 24 października 1934 w Radziechowach na Żywiecczyźnie. Kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym w Żywcu, gdzie w 1951 uzyskał świadectwo dojrzałości. W latach 1951–1956 odbył formację kapłańską w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Do 1954 r., do momentu usunięcia jednostki ze struktur uniwersytetu, studiował jednocześnie na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Święcenia subdiakonatu i diakonatu otrzymał przez posługę biskupa Franciszka Jopa, wikariusza kapitulnego archidiecezji krakowskiej. Święceń prezbiteratu udzielił mu 26 października 1957 r. w kościele św. Michała w Krakowie miejscowy administrator apostolski i arcybiskup metropolita lwowski Eugeniusz Baziak.
„Biskup Pieronek był postacią, która była częścią krakowskiego krajobrazu”
W latach 1956–1960 studiował na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie na podstawie dysertacji „Organizacja prawna kapituły kolegiaty św. Anny w Krakowie” otrzymał doktorat. W latach 1961–1965 kontynuował studia na Wydziale Prawa Cywilnego Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie. Odbył też trzyletnie Studium Roty Rzymskiej, uzyskując w 1965 r. dyplom adwokata rotalnego.
W 1958 r. pracował jako wikariusz w parafii Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej. W latach 1960–1961 był notariuszem w Kurii Metropolitalnej w Krakowie, a w latach 1965–1990 obrońcą węzła małżeńskiego w Sądzie Metropolitalnym w Krakowie. Od 1971 r. do 1979 r. pełnił funkcję sekretarza Duszpasterskiego Synodu Archidiecezji Krakowskiej, a w latach 1975–1983 sekretarza I Synodu Prowincji Krakowskiej. W 1979 r. otrzymał godność kapelana honorowego Jego Świątobliwości.
W strukturach Konferencji Episkopatu Polski został w 1975 r. członkiem Komisji ds. Rewizji Prawa Kanonicznego (od 1984 r. Komisji Prawnej), a w 1983 r. zespołu mającego zadanie przełożenia na język polski nowego kodeksu prawa kanonicznego. W 1987 r. objął funkcję krajowego duszpasterza prawników. Również w 1987 r. został sekretarzem II Ogólnopolskiego Synodu Plenarnego w Polsce (1991–1999).
W 1989 r. wszedł w skład Papieskiej Rady ds. Interpretacji Tekstów Ustawodawczych (od 1999 r. Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych). Uczestniczył w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności. Od 1990 r. brał udział w rozmowach dyplomatycznych z rządem RP w sprawie zawarcia konkordatu.
Habilitację otrzymał w 1975 r. na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie po przedłożeniu rozprawy „Duplex sententia conformis w sprawach o nieważność małżeństwa w prawie kanonicznym. Studium historyczno-prawne”. W 1987 uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk prawnych. W latach 1965–1967 prowadził wykłady z prawa kanonicznego i był prefektem w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie.
W 1965 r. podjął wykłady i seminarium z prawa kanonicznego na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie (od 1981 r. Papieskiej Akademii Teologicznej). Tamże w 1968 r. objął stanowisko zastępcy profesora, a w 1976 r. docenta. W latach 1974–1980 sprawował urząd prodziekana Papieskiego Wydziału Teologicznego w Krakowie, a w latach 1998–2004 rektora Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Ponadto od 1967 r. do 1976 r. był zatrudniony jako adiunkt na Wydziale Prawa Kanonicznego Akademii Te
