W Szkole Podstawowej nr 141 przy ulicy Józefa Sawy-Calińskiego otwarta została sala integracji sensorycznej. Przygotowano w niej pomoce, które pozwolą uczniom w spokoju ćwiczyć swoje myślenie i spostrzegawczość.
Nowohucka placówka wzbogaciła się o urządzenia tworzące kompleksowy system terapeutyczny stosowany wobec dzieci z opóźnieniami psychoruchowymi, zaburzeniami mowy i trudnościami w nauce szkolnej: System SENSIS – Zestaw do Terapii Integracji Sensorycznej, wiszące obręcze, trampolinę elastyczną, specjalistyczne materace, kołyski i deski rotacyjne, zjeżdżalnię rolkową, beczkę terapeutyczną i wiele innych, specjalistycznych urządzeń mających na celu kształtowanie prawidłowych postaw, rozwój ruchowy, psychiczny, zmysłowy etc.
– Warto dodać, że integracja sensoryczna jest niezwykle ważna dla ogólnego rozwoju zmysłowo-ruchowego dziecka. Umiejętności potrzebne do właściwych relacji z otoczeniem i rozpoczęcia nauki szkolnej nie rodzą się wraz z dzieckiem, ale rozwijają się stopniowo wraz z dojrzewaniem ośrodkowego układu nerwowego i są uwarunkowane dopływem bodźców stymulujących narządy zmysłów oraz mózg i wytwarzającą się integracją ich czynności – informuje urzad miasta.
Do umiejętności tych zalicza się: zdolność koncentracji, organizacji, nauki (czytania, liczenia, pisania), abstrakcyjnego myślenia i rozumowania, samoakceptacji, opanowania, pewności siebie, dominacji jednej półkuli mózgu i strony ciała, przyswojenie ogólnie akceptowanych sposobów zachowania. Metoda terapii integracji sensorycznej kierowana jest w pierwszej kolejności do dzieci z trudnościami w uczeniu się. Terapia i teoria integracji sensorycznej mogą być wykorzystywane również w działalności profilaktycznej. Stymulując prawidłowy rozwój dzieci już od wieku niemowlęcego, poprzez wiek przedszkolny i wczesnoszkolny udaje się skutecznie zapobiegać późniejszym nieprawidłowościom rozwojowym.
Teoria Integracji Sensorycznej (SI) ma swoje podstawy w wiedzy z zakresu: neurofizjologii, neurologii, psychologii klinicznej dziecka, terapii neurorozwojowej. Twórcą integracji sensorycznej jest dr Jane Ayres (1920–1989), psycholog, terapeuta i pracownik naukowy Uniwersytetu Kalifornijskiego w USA. W latach 60-tych XX wieku sformułowała ona hipotezy wskazujące na związki procesów integracji sensorycznej z procesami uczenia się.
Integracja sensoryczna dotarła do Polski w 1993 roku. Wtedy to, w Ośrodku TPD „Helenów” odbył się pierwszy kurs integracji sensorycznej w Polsce. Współorganizatorem kursu był Zbigniew Przyrowski – prekursor terapii integracji sensorycznej w naszym kraju.
Podczas terapii integracji sensorycznej wykorzystywane są zabawki o różnych kształtach, fakturach, rozmiarach. Terapia integracji sensorycznej jest terapią ruchem, stąd podczas zajęć dzieci huśtają się, kręcą się na desce rotacyjnej, unoszą, podciągają na drabince, deskorolce, wspinają się po drabince sznurkowej, przeciskają np. przez maglownicę, turlają w beczce, skaczą na piłce, przeciągają linę. Dzięki możliwości szybkiej wymiany sprzętów podwieszanych tj. platforma, konik, hamak, chusta, drabinka, trapez, opona, możliwe staje się wykonywanie ćwiczeń usprawniających różne partie ciała za pomocą różnych urządzeń.
Dzieci ćwiczą z użyciem różnych przyborów, przyrządów, bawią się masami plastycznymi, kinetycznym piaskiem, ciastoliną , pianką do golenia, grają na instrumentach muzycznych, usprawniają palce i dłonie (motoryka mała). Zadania stawiane przed dzieckiem są dobierane na miarę możliwości każdego ucznia. Niekiedy stanowią jednak wyzwanie. Dziecko musi się przystosować do nowej sytuacji, jednak nie powoduje to u dziecka zniechęcenia. Zadaniem terapeuty jest ciągłe monitorowanie i analizowanie zachowań dziecka, co umożliwia dobranie następnych zadań, a także przez cały czas czuwanie nad jego bezpieczeństwem. Integracja sensoryczna może poprawić uczenie oraz sprawić, że będzie ono łatwiejsze.
(JS)
(JS)
